Irkutsk/Olkhon/Ulan Bator

Allereerst; iedereen bedankt voor de gezellige berichtjes!!! Na ons avontuur door de Hippie-enclave genaamd Khuzir is het leuk om weer wat van thuis te horen, zij het van mensen die in Poolse cellen zitten, of zij die gewoon gezellig meeleven vanuit Nederland of elders in de wereld.

We zitten ondertussen in Mongolie, een verademing om mensen weer te zien lachen, want daar staat de doodstraf op in Rusland. Ik geloof zelfs dat we sinds ons 4-daagse avontuur in de trein niks meer jullie kant op hebben ge-cyber-post dus pak een stoel, en een bakkie thee......Succes maar weer.

We zijn ongeveer 10 dagen geleden vertrokken uit Moskou, voor de eerste keer voor het eggie in de Trans Siberie Express. En jahwel; we hadden de originele Rossiya. Das de trein die van Moskou rechtstreeks naar Vladiwodstok rijdt, en waar wij dus bij Irkutsk uit zouden hoppen. Per ongeluk, of in ieder geval zonder dat wij het wisten, had de treinreiswinkel-meneer ons van diner en thee/koffie/water/koekjes etc voorzien. Dat was included volgens onze snoezige Provodnista (das de trein-wagon-bewaker-service-meneer) We hadden ook al uit voorzorg een twee-persoons coupe geboekt, dus die verhalen van kotsende babies en stinkende Russen in je coupe ging gelukkig niet op!!! Die vier dagen waren eigenlijk super-relaxed. 24 uur een mooi uitzicht en weinig mensen in de trein dus alle tijd om mooie fotos te maken vanuit het WC-raam......Na die 4 dagen chillen was het dus tijd voor Irkutsk.

Vanuit de trein moesten we ons vrijwel gelijk melden bij een office ergens in de achterbuurt van Irkusk, alwaar de transfer naar Olkhon Island klaar stond. Samen met twee andere Engelse Trans-Sib-Girls (dachten we). Het bleek dat er in de minibus wel 14 mensen pasten......:( Beetje inschikken en rijden met die bak. Hoewel de chauffeur errug hard reed voor de Russische wegen die meer weg hebben van een hindernisbaan met gaten in en koeien op de weg, leek hij alles onder controle te hebben, dus no stress en 8 uur later stonden we op Olkhon, aan het Baikal meer. Das dus het diepste meer van de wereld; op 1 plaats is het 1638 meter diep, en qua oppervlakte groter dan Nederland (volgens Koen) Egt supermooi, jammer van de regen en van de ......HIPPIES!!!!!! Overal waar je keek waren hippies hippies en nog eens hippies; van die hippies die als vrijwilligerswerk huisjes bouwen van hout en het presteren om 's avonds de meest smerige meuk (also known as food) naar binnen te werken terwijl ze trots hun zelfgeregen kralen met belletjes showden aan een ieder die geinteresseerd is......Wie Koen kent begrijpt dat dit tot enige irritatie leidde. Het huisje waar we zaten was daarentegen wel erg snoezig; een houten cabin met relaxte bedjes. Hadden we wel verdiend. Morgen zouden we naar Cape Khoboy gaan......

En zo geschiedde het. In een busje met een chauffeur gehuld in een leger-outfit (very trendy op Olkhon, getuige het enorme aantal leger-dibbessen) zijn we 7 uur lang over het eiland gescheurd en alle highlights van de Noordkant bekeken. Supermooie uitzichten over het meer vanaf steile kliffen, en een demonstratie stenen gooien van de driver om te laten zien hoe hoog het wel niet was. Erg hoog kan ik je melden. Die avond was het eten wederom zum kotzen, zak chips halen dus maar......De volgende ochtend wilden we het eiland wel vanaf het water bekijken en dus gingen we om 10 uur naar het tourist office alwaar we zouden horen of het weer goed genoeg was om bootjes te laten varen. Neen. Njet in het Russisch. De chaggerijnige mevrouw (het zal ook es niet) had geen bootjes in de aanbieding, dus Leonie liep chaggerijnig richting de Shamanen-rotsen om toch maar iets te doen op een Godverlaten Hippie-eiland zonder douches en met smerig eten......Hey Koen. Jah Leonie?! HIER zit die relaxte toko met allemaal tours!!! En het was er heeeeeeeeeel druk, dus daar gingen we es effe kijken of daar misschien nog bootjes in de aanbieding waren. En jah hoor!!! Bleek dat we al twee dagen dachten dat het toerist office aan de main street Nikita was (die overal de blits maakt met zijn leuke guesthouse wat helaas al vol was en de vele tours die elke dag gaan) Foutje, maar beter laat dan nooit......Bootje op en varen maar!!!

Wederom voorzien van een leger-dibbes (met een super-vette snor en sterke verhalen CHECK DE PROFIELFOTO!!!) gingen we richting de Holy Spring aan de overkant, om vervolgens Shashlik te eten van een lokale Buryat (die hebben zelfs een autonome republiek, Buryatya. Ga maar es Wikipedia-en, best interessant) en door te gaan naar een eiland waar een Stupa op staat. Toen ik dacht dat we nu wel richting huis zouden gaan had ik het mis. Ergens midden op het meer dreef een bootje met iemand die druk aan het peddelen was maar geen meter vooruit kwam. Onze snorremans wist daar blijkbaar wel raad mee en een reddingsoperatie werd ingezet. Het bootje werd aan die van ons gebonden en we hebben de (in legeroutfit gehulde) Rus aan land gebracht. Snorremans wilde daar echter wel een beloning voor, dus hupsakee, dat bootje weer in en terug peddelen met een biljet van een Roebeltje of 500 en een fles Wodka. Goeie deal zeg ik!!! Na dit uurtje spanning zijn we doorgevaren naar een eiland met een Stupa om vervolgens koud en uigewaaid rond half 8 weer op Olkhon terug te zijn. Das pas waar voor je geld!!!

De dag erna hadden we geregeld dat we een eerdere transfer terug naar Irkutsk hadden, omdat we de dag erna om 05.43 de trein naar Ulan Bator in moesten. Om half 9 reden we dus weg in een minivan waar dit keer 8 mensen en een heeeeeeeeeeeleboel tassen inpasten. Deze driver had iets minder zn best gedaan tijdens de rijlessen, en god mag weten waarom hij ooit zn rijbewijs heeft gehaald. Als een debiel scheurde hij over de shitty wegen, af en toe inhalen en snel dat stuur weer terug want oops; een tegenligger of koe over het hoofd gezien. Vol in de remmen in een zanderige bocht die ietsje ruimer werd daardoor Leonietje met een hartslag van 180......Ik leef nog, daar wil ik het graag bij laten. Zelden ben ik zo blij geweest dat ik met 30 kilo aan spullen lekker door een warme stad mocht lopen. Heerlijk man, Irkutsk!!! :P

Achteraf gezien bleek Irkutsk ook ECHT leuk te zijn. Het hostel was super-relaxed. Heerlijke douche en een lekker bedje. Fijn na de hippie-enclave waar we maar niet gedoucht hadden, je werd alleen maar viezer van die stinkhokken daar. Op zoek naar iets te eten belandden we in restaurant Lancelot. En zoals de naam al doet vermoeden: geheel in Lancelot-stijl met houten banken, bediening in oud-Engelse kleding en namen van gerechten als "Battle before supper" Toptent!!! Na deze Efteling-ervaring zijn we naar het hostel gegaan waar om 04.00 de wekker weer ging......Allememaggies!!! Die ochtend in het donker van Irkutsk zijn we naar het treinstation gelopen om in de trein naar Ulan Bator (UB) te stappen. Toen we binnenkwamen was die nog leeg, maar al snel bleek dat we 1 coupe-genoot hadden. In mn beste Chinees gevraagd naar naam en woonplaats; Chang uit een plaatsje vlakbij Beijing. Blijkbaar wist hij dat er 's nachts tijdens de grensovergang weinig te slapen viel, en ging vrijwel gelijk op zn bedje liggen.

De eerste uren reed de trein langs het Baikal-maar, zeg maar echt een meter of 4 ernaast. Door tunnels en langs kliffen. Wederom dus tegen het raam aangeplakt en veeeeeeeeel te veel fotos gemaakt (die een aantal van jullie dus moeten gaan trotseren als we terug zijn, nogmaals succes!!!) Die grensovergang stond wel al aangegeven als langdurige zaak, maar das wel een understatement. Om 18.00 uur waren we bij de grens, en om 01.20 waren we erdoor......Das weliswaar een dubbele grensovergang met daartussen 21 km, maar toch. Na de 04.00 wake-up call van die ochtend wilde ik egenlijk wel slapen, maar moest ik nutteloze papiertjes invullen en twee keer de coupe uit zodat onze smokkelwaar geinspecteerd kon worden. Niks aan te geven, dus om 01.30 eindelijk lekker slapen. Tot 06.00 uur dan, toen waren we bijna bij Ulan Bator en de eerste Gers op de Mongoolse steppen in zicht. Daar ziten we nu dus......In Mongolie. Vet man!!! Het hostel zit vlakbj het station en is wederom relaaaaaaaaaaaxed. Vandaag zijn we de hele dag op pad geweest op zoek naar een tour van 10 dagen door de Gobi, en zometeen hebben we een meeting met iemand van een travel-agency die dat waarschijnlijk gaat waarmaken. Met twee anderen (vooralsnog Nederlandse of Franse meisjes) gaan we in een jeep naar het zuiden (kloosters, zandduinen, ijsgrotten, dinosuariers) om via het oudste klooster van Mongolie en een meer terug te rijden naar Ulan Bator. We slapen bij nomaden families of in Gers van een kamp, en zijn tot die tijd even van de wereld. Telefoon schijnt niet te werken en de eerste Ger met breedband moet ook nog ontdekt worden.

Kortom; nog twee dagen door Ulan Bator hossen en dan op pad. Na de trip volgt er vast weer zo'n bescheiden kort verhaaltje voor jullie......Bayartai allemaal!!!

Koen&Leonie